۱۵ روز از حکومت نظامی و محاصره میلیون ها انسان در کشمیر می گذرد. دولت هند اجازه اطلاع رسانی کامل و صحیح درباره وضعیت مردم کشمیر را نمی دهد. از طرفی مردم معترض مورد اصابت گلوله های ساچمه ای قرار می گیرند و یا بازداشت می شوند. امروز، دولت در سیاست های تبلیغی خود دستور به بازگشایی مدارس داده است اما دانش آموزان و معلمان کشمیری در مدارس حضور نیافتند.
چرا مردم کشمیر به دولت هند اعتماد ندارند و مخالف با حکومت هند در کشمیر هستند؟ این بار مسأله را در چند جمله به جا مانده از ادعاهای اولین، نخست وزیر هند(جواهر لعل نهرو) و نخست وزیر کنونی(نارندا مودی) آن بررسی می کنیم:
۱۹۴۷میلادی: جواهر لعل نهرو، در تلگرافی به نخست وزیر پاکستان: « این قول ما که پس از بازگشت آرامش و امنیت، ارتش خود را فرا خواهیم خواند و اخذ تصمیم در مورد آینده ایالت را به رای مردم کشمیر خواهیم گذاشت، فقط در برابر دولت شما نیست بلکه این قول در برابر مردم کشمیر و تمام دنیا نیز هست.» .
ده سال بعد، سال۱۹۵۷ میلادی، جواهر لعل نهرو:« هیچ سازمان و کشوری حق دخالت در سیاست های هند در کشمیر را ندارد. ما حاضر به تحمل هیچ کار بیهوده ای در رابطه با کشمیر نیستیم. این ها همه (قطعنامه های شورای امنیت) لغو و بیهوده است» .
۲۰۱۹، نارندا مودی(بعد از لغو ماده ۳۷۰): «این طرح (لغو خودمختاری ایالت جامو و کشمیر) منجر به احیای گذشته در شکوه این منطقه خواهد شد» .
۱۶آگوست۲۰۱۹، در اخبار منتشر شده از سخنان نارندا مودی: «بحران کشمیر مربوط به یک سرزمین یا قلمرو نیست بلکه مربوط به پیروزی هندو بر اسلام است